piątek, 12 listopada 2010

Highway to heaven


Rozpędziło się to nasze życie. Z każdym dniem coraz bardziej doceniam chwile ciszy i spokoju, a tych jest jak na lekarstwo. Miał być dzisiaj koncert - SDM. Ale nie wyszło - życie. Za to jest s p o k ó j. Dopiero zaczynam odkrywać, że z samodzielnością jest jak z wiedzą. Im więcej jej zdobywasz, tym bardziej sobie uświadamiasz jak niewiele jej zdobyłeś do tej pory i ile jeszcze jest przed Tobą. Jesteśmy na etapie szukania mieszkania. Na razie idzie jak po grudzie. Mnóstwo ofert, ale żadnej konkretnej, która by nam odpowiadała. W pracy też mało fajnie. Mnóstwo obowiązków. Nawet nie chce mi się rozwijać tego tematu, już i tak wystarczająco mnie przytłaczają. Znikome wolne chwile zabiera nam wychowanie naszego szczeniaka, który jak to szczeniak wiele się musi nauczyć, ale ku naszej uciesze wykazuje się przebłyskami inteligencji i gotowością do współpracy. Za dwa tygodnie obrona. Pora zakończyć kolejny etap w życiu. Dziwnie jest się nie uczyć. Dziwnie jest nie być studentką.
Jakiś jasny promyk? A jakże! Miło jest kłaść się spać z przeczuciem, że jakoś dotarło się do tej pory dnia. Że cały ten trud zaowocuje. W pracy choćby niewielką pochwałą, całusem męża za obiad i pozytywną reakcją szczeniaka na wydaną komendę. Mimo tej całej udręki i umordowania, żeby wszystko zgrać ze sobą i wszędzie dawać z siebie jak najwięcej, czerpię z tego satysfakcje. (Szczeniak zrobił właśnie rundkę po przedpokoju i nie zaimał do siebie żadnego buta ! BRAWO!)


Wraz z marketami odliczam czas do świąt. Mam już nawet kalendarz adwentowy. Niektórzy twierdzą, że to nie sztuka dotrwać do świąt otwierając tylko jedno właściwe okienko z czekoladką na dzień jeśli w tym samym dniu zajada się innymi słodyczami, ale co oni o tym mogą wiedzieć??

Swoją drogą zrobiłam się... hmmm.. krąglęjsza i może rzeczywiście jedna mała czekoladka na dzień powinna mi wystarczyć? I sama nie wiem, który z filmów bardziej mi przypominają tego typu rozważania? Dziennik Bridget Jones czy może raczej Mission Impossible ?

niedziela, 29 sierpnia 2010

Final countdown

Zostało nam siedem dni dopinania wszystkiego na ostatni guzik i siedem dni wzajemnego wspierania się, żeby nie zwariować z nerwów. Wczoraj zakończyły się wakacje, na koncert nie zdążyliśmy, ale zabawę mieliśmy przednią, poza tym z okna mojego kochanego przyszłego męża zdążyliśmy obejrzeć końcówkę pokazu sztucznych ogni.

Czas na podsumowanie ostatnich panieńskich wakacji. Praca mgr dalej mnie męczy, choć jestem na jej finiszu, to jednak padła i leży. Po raz pierwszy w życiu nie zdążyłam się znudzić. Wyjazdy choć nie dalekie, to jednak częste i czasem dawały w kość. Odwiedziłam Kraków, Lublin, Kazimierz Dolny, Nałęczów, Zagłębocze oraz Zagorzyce Górne ;) Drugie tyle podróży przeżyliśmy planując, miały być Bieszczady, Malbork, a nawet Trójmiasto. Nie wypaliło, nic nie szkodzi. Przyjdzie na nie czas. Był koncert, który bardziej zachwycił mnie zachowaniami ludzi w grupie niż samą muzyką. Były grile i zwykłe wyjścia na piwa. Nie wspomnę innych alkoholi wypitych w zaciszu domowym. Było dużo, dużo zakupów ! (które stały się źródłem niepokoju mojego przyszłego męża) (O.K. nie zakupy tylko moje zachowanie przed nimi i w trakcie - ale zakupy dają mi szczęście i nie potrafię tego ukryć) Były dwa śluby i wesela znajomków - którym życzymy pomyślności na nowej drodze życia :* Były przygotowania do ślubu i liczne odwiedziny rodziny i przyjaciół na tą uroczystość. Było pięknie.

W piątek moje wariatki (Gosiaq, Iwonka, Monia, Kapustka i siostry K.) przygotowały mi panieński :D Dziękuję każdej z Was z osobna za wkład w organizację i każde słowo wsparcia i dedykuję całusa :*

Koniec gadania - niech przemówią obrazy:





















Moja kochana Matka Chrzestna ze swoją szaloną jamniczką




Ślub Mateusza i Ilony 25.06.2010
:*
















Nasze kochane Bujaczki 03.07.2010














Iwonobudki














Kazimierz Wielki














Nałęczów














Zagłębocze














Lublin














Kamionka....










i Zagorzyce Górne :) piękne widoki, ale mnóstwo robactwa, Fenistil zawsze pod ręką!












Panieński!



wtorek, 20 lipca 2010

Dobry mężczyzna













Ale chciała dobrego mężczyzny, a nie wyglądającego idealnie. A u dobrego mężczyzny pasja łączyła się z trzeźwym myśleniem. Dobry mężczyzna stawiałby kobietę na pierwszym miejscu, przed pracą i przed własnym ego.
Susan Donovan Dziewczyna sponsora

środa, 14 lipca 2010

Dla nas...





brak muzyki to nie problem. Nam muzyka w sercach gra.

poniedziałek, 14 czerwca 2010

I'm taking it at face value

"But love, I've come to understand, is more than three words mumbled before bedtime.Love is sustained by action, a pattern of devotionin the things we do for each other every day" Nicholas Spartks The wedding

czwartek, 3 czerwca 2010

Złośliwość


Nie wiem skąd we mnie ten niczym nie usprawiedliwiony optymizm i to jeszcze o tej godzinie. Najprawdopodobniej jeszcze się nie obudziłam. Swoją drogą jak można się budzić o tej godzinie, kiedy w końcu ma się dzień wolny. Przyzwoitość nakazuje się wyspać. A ja nie mogę. W ferworze tego zadowolenia gotowa jestem sobie zaplanować całe miesiące do przodu, tylko jeszcze z nikim na nic konkretnie się nie umawiam mając nadzieję, że po prostu mi przejdzie.

Jak zwykle przegapiłam wiosnę. Już czerwiec, a ja dopiero teraz mam czas się rozejrzeć dookoła. W zasadzie, to tylko na to mam czas. I tak sobie obiecuję, że za rok będzie inaczej.



Ślimak spokojnie mógłby zostać motywem przewodnim opowieści o pisaniu mojej pracy mgr. To samo tempo. Co prawda mam plan teraz trochę ją podgonić, ale nie oszukujmy się. Ile z moim planów doczekało realizacji ?? Tak to już jest z ludźmi, którzy są z siebie zadowoleni jak już coś wymyślą, a resztę pozostawiają losowi nader często używając słów: jutro, kiedyś, jakoś, zobaczy się.



Generalnie znowu czuję się jak marionetka w rękach czasu. To tu, to tam. Zawsze jest coś na już, albo na wczoraj. W chwili obecnej mam do tego stopnia dość wszystkiego, że przyjemność sprawiają mi jedynie obowiązki związane ze ślubem. Niedługo wybieramy się po obrączki ! ;D Jeśli wszystko dobrze pójdzie, to już pod koniec lipca zacznę wakacje... Nie mogę się doczekać. A po drodze mamy jeszcze dwa wesela do obhulania. Zobaczymy co pamiętamy z kursów tańca.

wtorek, 27 kwietnia 2010

Akcja mobilizacja


dużo dużo pracy ....

Wielu studentów zaczynających ostatni rok studiów ma taki sprytny plan jak się nie namęczyć a napisać pracę. Przeważnie zakładają sobie pisać dwie strony dziennie. A i tak kończą pisząc całą pracę w tydzień lub dwa i to na styk z deadlinem. Jako, że zbliża się maj zaobserwowałam wzmożoną mobilizację, która jak na razie ogranicza się do gorączkowych pytań " jak tam twoja praca ? " i równie zdawkowych odpowiedzi "leży i kwiczy".
Czas powtarzać niczym mantrę "zdążę napisać moją pracę dyplomową, napiszę, napiszę". Tego posta traktuję jak ćwiczenie na rozgrzewkę.

O pracy zawodowej pisać nie będę. Przecież nie chodzi o to żeby się katować, prawda? Z newsów wspomnę tylko, że razem z Wąziutkim na jakieś dwa tygodnie staliśmy się businesswoman i businessmanem. Ja zamierzam kupić rower, bo zaczyna się sezon rowerowy. Na razie nie pytam się kiedy mam zamiar na nim jeździć, ani też gdzie mam zamiar go schować. Zbędne. Łódź przeżyłam, nawet udało mi się nie wydać wszystkich pieniędzy - sukces.

Na zdjęciu jaszczurka i widoczek z Pustkowa - byłam tam w piątek z pocztem sztandarowym. A tu jeszcze dwie znajome osoby, które tam przyłapałam ;)

wtorek, 20 kwietnia 2010

Jest taka stara myśl,


zakrawająca o paradoks, że pracowici ludzie mają czas na wszystko. I tak nie do końca się z tym zgadzam, bo ostatnio pracuję coraz więcej, ale bynajmniej czasu wcale nie mam proporcjonalnie więcej. Jak na złość ta wredna rozpieszczona część mojego ja dopomina się o wolne i o rozrywkę kompletnie ignorując fakt, że dorośli nie odpoczywają kiedy chcą, tylko kiedy czas im na to pozwala. Moje wredne rozpieszczone ja nie jest przyzwyczajone pytać się o pozwolenie nawet jeśli chodzi po czas, więc bezczelnie przemyca minuty, godziny na czytanie książek ( BA! nawet całej serii Emily Giffin, na szczęście dla reszty sfer mojego życia czytam czwartą - ostatnią z książek jej autorstwa, które są dostępne w Polsce - jakby nie było są rewelacyjne i polecam je całą sobą) bądź też odnawianie co starszych pasji - ostatecznie planowanie po raz setny przyszłości. Wyszukiwanie kursów i szkoleń. Zaprawdę powiadam, nikt mnie tak nie męczy jak ja samą siebie.

Jedynym pocieszeniem dla mojego napiętego grafiku jest fakt, ze wiosna tego roku kompletnie dała ciała. Nie dość, że przyszła późno to i nie rozpieszcza temperaturą. Odpada opalanie i dzięki temu znośniej jest poświęcić czas na coś pożyteczniejszego ( chociaż sam fakt, że tu piszę jest oznaką wielkiej wyobraźni jak zmarnować czas - na to pomysłów nigdy mi nie braknie). Tydzień żałoby w mediach skutecznie odpychał mnie od telewizora i tu znowu zaoszczędziłam parę dodatkowych chwil.

Była wyprawa i las i spacery i żarty i znów poczułam się jak na jednych z pierwszych randek i znów poczułam się jak w liceum ;) Jeśli człowiek ma tyle lat na ile się czuje, to rzeczywiście nie powinno mnie dziwić, że znowu pani w sklepie pytała o dowód gdy kupowałam whiskacza.

Z cyklu przygotowania do ślubu ( a to już za... 137 dni) mamy za sobą spotkanie swatów. Pojedli, popili, pogadali, czyli według planu. Teraz czas na szukanie fryzjera ( sam fakt, że rezerwacji trzeba dokonywać na kilka miesięcy przed ślubem napawa mnie przerażeniem i pewnym zdziwieniem uświadamiając, że organizacja ślubu jest jeszcze większym szaleństwem niż samo zawarcie związku małżeńskiego) i zamawianie zaproszeń. Skarbek dzielnie towarzyszy mi w organizacji tego wszystkiego i mówi, że nie może się już doczekać ślubu. Nie wiem tylko, czy rzeczywiście wyraża to jego prawdziwe pragnienia rozpoczęcia wspólnego życia, czy może jest już po prostu zmęczony tym wszystkim. A może jedno i drugie.

sobota, 3 kwietnia 2010

Marchwiowego Alleluja ;D


Drodzy nieliczni odwie dza jący,

u mnie już Święta, przed chwilą wróciłam z mszy rezurekcyjnej, więc śmiało mogę świętować.


Życzę każdemu głębokiej wiary, szczerej miłości i żywej nadziei, bo te trzy wystarczą do pełnego szczęścia. Życzę odrodzenia w zmartwychwstaniu Chrystusa i nie zmarnowania kolejnej szansy na to, by będąc umocnionym Jego siłą poprawić w swoim życiu, coś co nie raz odkłada się na później. Samozaparcia w realizowaniu tych celów oraz siły i spokoju ducha aby nie ustawać w stawaniu się lepszym.



Happy Easter Day !!- bo bez angielskiego, to by nie było ;P

środa, 31 marca 2010

Uczymy się całe życie..

ok nie mam nic przeciwko, ale żeby ciągle tego samego ?? Chciałam dodać tylko linka i zanim dotarłam do tej funkcji poznałam dżylion innych. I niby to jest banalne i niektórzy mogą się dziwić, jak można przez pół godziny szukać opcji dodaj linka - MOŻNA. Kiedy już się znajdzie odpowiedź, to zawsze wydaje się banalna i oczywista.

U mnie pomału i po staremu. Dalej zdarzają się chore jazdy, ale w miarę potrafię je ignorować i dopóki nie wypuszczam ich z głowy, to nie ma większych szkód. W zasadzie to nie mogę sobie znaleźć miejsca, a może bardziej czasu. Słucham Beatlesów i w ten oto przesprytny sposób staram się odciągnąć swoją uwagę od siebie. Na razie działa.

Zbieram się na jakąś sesję ( w sensie fotograficzną). I tak to we mnie kiełkuje, kiełkuje i w któryś dzień wstanę z jednym z tym fantastycznych pomysłów, że to właśnie ten czas i zanim się zdążę obudzić będzie po sesji... Bosz... jacy ludzie są śmieszni.

wtorek, 23 lutego 2010

W chwili wyciszenia

*** (W twego ciała...)

W twego ciała przecudownej czarze
życie kipi jak złociste wino:
trzykroć, trzykroć ten będzie szczęśliwy,
komu dasz się nim upić, dziewczyno.

W twego ciała przecudownej głębi
oczy toną jak w jeziora fali
i powrócić na słońce nie mogą
z ławic pereł i ławic korali.


Kazimierz Przerwa-Tetmajer



.... uwielbiam.

wtorek, 5 stycznia 2010

Umarł Stary Rok; niech żyje Nowy Rok


Zawsze na początku stycznia zbiera mnie na rozkminę kiedy to wszystko zleciało? I nigdy nie wiem kiedy.

Ten rok będzie dość stresujący i obfitujący w ważne wydarzenia.

Wycwaniliśmy się z datą ślubu :) w ten sposób łatwo będzie się nam liczyło "staż". Obydwoje mamy stracha, ale jak to zwykle bywa i w tym strachu się różnimy. Ja boję się samego ślubu (oi będę wariować) a P. boi się tego, co będzie po. Jeszcze mamy sporo czasu. Jeszcze data dość odległa, ale nie da się ukryć, że coraz bliższa.

Z Bożą pomocą (bo na tej uczelni inaczej nie da rady) mam zamiar się magistrować i zaciągnąć na kolejne studia - teoretycznie ostatnie, ale kto wie.

Plany na przyszłość? I żyli długo, w dostatku i szczęśliwie :) (z gromadką pięknych i zdrowych dzieci oraz buldożkiem francuskim) ;D